Slagersverhalen…
Vrouwelijke klant voor mij in de winkel doet haar beklag tegen slager dat haar dochter van 14 ‘mier naor de peirden kijkt dan noar de jong’ns’.
Wanneer ze de winkel verlaat, kijkt de slager naar mij en zegt, met gemeende verbazing en een ernst die ik niet van hem gewoon ben : ’Allez, heb je dat nu gehoord? Ik vind dat ze zo haastig niet moeten zijn. Ik was altijd opgelucht als die van mij nog niet te vroeg op de versiertoer gingen.’
Ik knik eensgezind van ja en we gaan onder het uitscheppen van een potje beleg en het snijden van de beenhesp van het huis door met opsommen van voordelen van ‘er niet te jong aan beginnen’.
In zijn enthousiasme begint hij te vertellen over het liefdesbriefje dat hij in de fietsbel van zijn vriendinnetje (nu de kordate slagersvrouw) had gestopt en zijn ogen beginnen nog te schitteren bij de herinnering aan het effect.
Ik ga helemaal mee in zijn romantisch verhaal en plots merken we dat er ondertussen een nieuwe klant de winkel is binnengekomen.
Hij kijkt een beetje grimmig en ongeduldig, waaruit we afleiden dat hij niet gewacht heeft om de vleselijke liefde te consumeren en dat hij ook nu geen zin heeft om te wachten op zijn stukje vlees.
Haastig besluiten we ons gesprek…
Romantiek tussen de fijne vleeswaren. Het moet eens kunnen.
Fluffbunny.
