Eva en Adriaan.

We lunchten in een soort wegrestaurant waar we wel vaker gaan als we van de Voerstreek terugkeren. Daar kan ik altijd zalig mensen gluren…veel mensen die werken in het industrieterrein in die buurt gaan er een dagschotel eten.
We zaten vlakbij het raam dus ik had zicht op de parking. Plots zag ik een man en een vrouw uit een dure wagen stappen. Hij een jonge Adriaan van Dis, in een veel grotere versie, met een donkerblauw krijtstreep pak, zij een niet-mooi-niet-lelijk-meisje, dertien in een dozijn. Alles aan haar was medium en maat 38, van de voeten tot de schoenen. Hij was zich zeer bewust van zijn verschijning en liet een opvallend grote afstand tussen zichzelf en zijn collega, alleen al door de afstand ( die bijna onbeleefd was) liet hij duidelijk blijken dat hij niet echt wenste geassocieerd te worden met de grijze muis die zij was.
Van zodra ze binnenkwamen ging zij aan een tafeltje bij het raam zitten, veronderstellend dat hij daar rechtover haar zou plaatsnemen. Hij schoof resoluut het tafeltje een meter naar rechts, zodat ze konden aansluiten bij een stuk of wat andere mensen die ze kenden. Zij kon enkel naast hem gaan zitten, niet rechtover… Heel zijn wezen drukte uit :” I did not have an affair with that woman!” Heel hààr wezen drukte verborgen verlangen uit naar hem. Haar grijze dweperige ogen, haar dofbruine lange haar waarin ze koket probeerde te woelen. Parels voor het zwijn…hij bekeek haar niet eens.
Per minuut kreeg ik een grotere hekel aan hem, hoe hij haar liet voelen dat ze beneden zijn standaard viel. Hoe hij haar onhoffelijk behandelde, als een banaal stuk meubilair uit de kleurloze zaak.
Mijn man zag me staren en hij vroeg: “Zie je weer een verhaaltje?”
Ik zei: “ Ik zie een Eva.”
“Een Eva?” vroeg hij, niet goed wetend wat ik bedoelde.
“Zo’n meisje dat het altijd moet afleggen tegen de vampen en de assertieve vrouwen op Louboutins.”
Op dat moment verlieten ze het restaurant, hij liet de deur net niet dichtklappen in haar gezicht en liep twee meter voor haar in de wind. Zij ging naast hem zitten in de wagen en deed het raam open, ze keek blij, waarschijnlijk dolgelukkig met hem gezien te worden.
Sommige mannen krijgen teveel eer, soms krijgen Eva’s er te weinig.
Fluffbunny.

Some folks' lives roll easy.

Ik herinner mij mijn intrede op de middelbare school perfect.
Zonder vrees
Want erger dan de lagere school kon het niet worden:
twee jaar lang was ik het mikpunt van spot en pesterijen geweest.
Met een soort doodsverachting kwam ik op de speelplaats
Met mijn kleren van ‘de tweede dag van de plechtige communie’ aan
Coolheidsfactor min tien
En toen kwam een clubje meisjes naar me toe
Ze vroegen
Ben jij de zus van Frank?
Ik zei ja
En alleen door dat simpele feit
Waren mijn zaakjes geregeld
Zes jaar lang zonder enige moeite
Omringd geweest door de hipste katten van de school
Zonder dat ik daar iets moest voor doen:
Roken, drinken of uitgaan
Of zoenen met gevaarlijke jongens
Some folks lives roll easy.
Of toch tijdelijk.
Fluffbunny.