Mijn vader zit naast me en kijkt naar mijn rustende handen.
Die vertonen hier en daar wat ouderdomsvlekken.
“Meisje, jij krijgt verdorie ook al doo’goanderspuust’n op de rug van je hand!”
Hij kijkt naar zijn eigen veel oudere handen en vervolgt troostend:
“Maar lang niet zoveel als ik…”
Wij zwijgen even samen,
Onze handen naast elkaar,
Vergelijkend.
En dan zeg ik:
“Ik las er een mooiere naam voor bij Van Dis….fleurs de cimetière.”
Hij kijkt een beetje geschokt
En antwoordt :
“Jij bent een leuke, jij !”
En schudt zachtjes zijn hoofd
Zoals zijn moeder ook deed.
Fluffbunny