Als kind en jong meisje
Waste ik vaak de haren van mijn vader.
In de keuken aan de gootsteen,
Ik kan zo het gevoel oproepen
Van zijn schedel met korte haren
Onder mijn vingertoppen.
Het kannetje gevoeld met lauw water
Klaarstaand om het schuim weg te spoelen.
Rituelen….
Nu ik na jaren mijn lange haar
Tijdelijk heb ingeruild
Voor heel korte stekeltjes
Herinneren mijn vingers zich
Bij iedere wasbeurt
Het gevoel.
Mijn schedel heeft identiek dezelfde vorm
Rond zonder één onregelmatigheid
Klein.
Spiergeheugen,
Rituele handeling.
Hoofd en hart.
(Gisteren vroeg een leerling wat de verrijzenis nu echt inhield.
Een andere leerling antwoordde zo raak als maar kon :
“Dat is omdat geliefden altijd herleven in je hart.”)
Fluffbunny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten