Van ochtendlijke dansjes en party poopers.

Het is een deftig feest.
Tafelschikking overdacht : plaatsen per generatie.
Gesprekken min of meer voorspelbaar, naargelang de hoeveelheden geconsumeerde wijn gaat het van gecrispeerd tot zowaar een aantal zinnen met een lichte toets van spontaniteit.
Iemand vraagt een beetje baldadig: ’Wanneer gaat er nog eens iemand trouwen? Ik heb wel zin om nog eens te dansen.’
Ik antwoord (blijkbaar zeer choquerend):’Daar heb je toch geen trouwfeest voor nodig? Ik dans alle dagen…’
Monden vallen open, ogen wijd opengesperd, andere gesprekken vallen stil (waarachtig).
‘Dansen? Alle dagen? Hoe bedoel je? Waar dan?’
Ik begin lichtjes te transpireren en vervolg:’Gewoon, thuis, ’s morgens…ik leg een muziekje op en ik dans.’
Men kijkt me aan alsof ik net bekend heb dat ik me dagelijks vergrijp aan de dorpspriester op het kerkplein en men eet zwijgend verder.
Over trouwplannen wordt niet meer gesproken.
Fluffbunny.

Toontje en de sterren.

Goed...
Dan nu in 'get over it' modus en blij zijn met een kleinigheid, zoals dit kleine prachtventje Toon, die gisteren voor het eerst in zijn jonge leven zo lang mocht opblijven dat hij sterren aan de hemel zag en daardoor zielsgelukkig zat te zijn, op zijn pamperkontje in het gras...wijzend :'Kijk! Kijk!! Ster!' En hij heeft gelijk, dat is ook heel bijzonder, zo'n ster aan de hemel. Ze is ver weg maar ze is er, stralend...en zomaar opeens maakt die ster van Toontje me ook blij.

De bibliothecaris.

De bibliothecaris woont in een immens boekenpaleis
met houten meubelen en een groen leeslampje.
Hij kent ieder boek uit de grote bibliotheek.
Bij naam, bij auteur en bij inhoud.
Graag vertelt hij me wat hij weet
En ik luister gretig, hij verveelt nooit.
Soms bedenkt hij woorden die in geen enkel boek te vinden zijn.
Die schrijf ik bij in mooie letters in ons eigen dictionnaire van lieverwoorden.
Die van hem zijn altijd de knapste.
Er zijn dagen waarop de bibliothecaris streng is en rust wil.
Dan mag ik enkel kijken hoe hij in gedachten verzonken
Boeken uit de rekken neemt of er zelf één schrijft
Dan gonst zijn geest als een nest bijen (en ik mag er niet bij)
Het is dan slechts toegestaan om heel stil in een boek te bladeren,
De bladzijden zo om te slaan dat het geruisloos kan,
Zonder veel omhaal.
Naar hem kijken is oogluikend toegestaan.
Maar heel vaak is hij een beetje uitgelaten
Dan springt hij op de ladder met wielen en glijdt hij langs de rekken en gooit me lachend boeken toe…
Dat zijn de ogenblikken waarop hij vaakst woorden verzint voor het Lieverboek.
Dan geeft hij niet om stilte
Maar lacht hij als een Falstaff
En geeft me een tik op mijn billen
Dat is zeer onbetamelijk gedrag in een bibliotheek
Maar aangezien hij de bibliothecaris is mag het.
Ik lees zijn boeken
Hij schrijft het mijne.

Fluffbunny.

Vandaag
En morgen
Zolang het nodig is
Brand ik een kaars
En zeg ik een gebed
Vol verzoeken
Of een gebed
Met geijkte woorden
Als het maar helpt
Om het kleine meisje
Het monster in haar broze lijf te laten overwinnen.
Want de grote K is nooit rechtvaardig
Zeker niet als hij hummeltjes probeert te ondermijnen
Daarom
Vandaag
En morgen
En zolang het nodig is:
Word weer sterk
Kleintje
We willen je allemaal
Groot
Gezond
Zien worden.

Fluffbunny