Lang geleden, toen ik nog een kind was, kwam dit beeld bij mijn ouders terecht, ik weet niet meer hoe of waarom maar plots was Hij er, Jezus Christus…in onze tuin, in de nis onder de gemetselde barbecue. Eerst in natuurgetrouwe tinten, later schilderde mijn vader hem in fluorescerend oranje…tot groot ongenoegen van mijn diepgelovige grootmoeder. Na meer dan ééns een verkeerd gemikte voetbal tegen zijn edele reukorgaan gekregen te hebben, verloor Hij het topje van zijn neus. Mijn vader draaide Hem achterstevoren, met het excuus dat hij atheïst was en dat de lokken van Jezus zo bevallig krulden op Zijn rug (wat ook zo was).Ik hield er een levenslange voorkeur voor langharige mannen aan over.
Toen ik al getrouwd was schilderde pa Hem zonder aanwijsbare reden donkergroen, een artiest vraag je niet altijd om uitleg, ik dacht zomaar dat mijn vader plots ecologisch was geworden.
Toen ik vandaag het hondje van de gezelschapsdame van pa ging uitlaten, (ma is al een aantal jaren overleden) zag ik dat Jezus geheel zwart was geschilderd, ik vind het maar niks. Maar Hij blijft een verhaal vertellen, het verhaal van mijn vader zijn afrekening met de opgedrongen devotie van zijn kinderjaren….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten