Dan het observeren van de houding van ouders.
Zo heb je de bijna-voorkruip(st)er,
Die steevast vroeger dan zijn haar/beurt wil
Ondanks het feit dat er een lijst met de volgorde aan de deur hangt
Die kijkt gejaagd/belangrijk/geacteerd verontschuldigend.
‘Ik maak hier wel tijd vrij in mijn gevulde agenda voor jouw oudercontact, onderwijzeresje!’
Dan is er ook nog de ‘ik-wil-net-zo-flink-zijn-als-mijn-dochter-mama’,
Die komt een beetje verlegen de klas binnen,
Gaat op het puntje van de stoel zitten
En knikt gedurende het hele gesprek ijverig
En dankt je uitgebreid bij het vertrek.
De “het-is-allemaal-de-schuld-van-mijn-ex-ouder” :
Ze komen uiteraard apart, liefst met een uur of twee tussen
Om confrontaties te vermijden
En het oudercontact gaat, als ik het niet verhinder,
Meer over het in de verf zetten van de gebreken van de andere ouder
Dan over het kind.
Het “papa-moet-mee-koppel”…
Meestal is het dan de eerste keer dat je de vader te zien krijgt.
Soms is dat amusant, herken je gedragingen van je leerling
Voelen mensen zich ook meer op hun gemak als ze in paren komen
Er kan sneller een grapje af
Maar dan gebeurt het ook
Dat de papa tegen zijn zin is meegekomen
Hij begint met duidelijk te maken dat hij een belangrijke afspraak moest afzeggen
Of hoeveel kilometers hij er die dag heeft opzitten om op het oudercontact aanwezig te zijn.
Onderliggende boodschap : het kan maar beter belangrijk zijn, juffie.
Hij gaat zitten, nonchalant leunend, benen assertief gespreid, roedelleidergedrag
(ik ben al blij dat hij niet tegen mijn schoolbord plast)
“Zeg het eens!”
Ik zeg het
En zie een gamma aan blikken passeren,
Instemming bij positieve boodschappen,
‘Dat heeft hij van jou!’ grommen bij kritiek (met een hoofdgebaar naar de moeder)
Los uit de pols gegeven onderwijstips, ongeacht of de man in kwestie ingenieur, geneesheer of stukadoor is…hij zal je wel eens zeggen hoe hij het zou oplossen.
Op zo’n momenten zing ik in mijn hoofd
Koning, keizer, admiraal, popla kennen ze allemaal.
(Dan laat ik me niet uit mijn lood slaan)
De moeilijkste vind ik de ‘hmm-ouder’,
Die zegt bijna niks, taxeert je voortdurend en op al wat je zegt
Klinkt enkel een ‘hmm’
Waarvan je niet kan uitmaken of het afkeurend of instemmend is.
Als je ze dan allemaal gehad hebt,
Gaat de film nog even door in je hoofd
En val je uitgeput in slaap in de zetel
Nog voor je kleurrijk verslag kan uitbrengen aan je huisgenoten.
Zij hoeven geen rapport.
Fluffbunny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten