In mijn job werk ik al eeuwen met 10-11-jarigen. Zo lang ik
me kan herinneren was dat de leeftijd waarop sommige meisjes al wat beginnen
puberen maar waarop jongens nog aangenaam kinderlijk en ongecompliceerd zijn.
De laatste jaren komt daar echter verandering in, steeds
vroeger tonen ze belangstelling voor andere dingen dan voetbal en hockey en
moet ik op mijn tellen passen bij mijn taalgebruik.
Dit jaar zit er een jongen bij mij in de klas, ik noem hem
mijn kleine Kazaltzis, omdat hij uitermate veel zorg besteedt aan zijn kapsel
en zijn kledij. Hij heeft echter de onhebbelijke gewoonte om te pas en te onpas
over seks te praten, vooral zijn eigen jongeheer moet iedere dag wel eens aan
bod komen. Nu kan dat bijzonder storend werken op den duur, vooral als het
onderwerp totaal niet aan de orde is.
Waar ik normaalgezien wel tolerant ben, had ik er gisteren
plots zo genoeg van dat ik werkelijk boos werd en ik gaf hem een preek : “Hoe
is het mogelijk dat een jongen van jouw leeftijd zo geobsedeerd kan zijn dat
hij voortdurend zijn plasser ter sprake brengt? Het is echt belachelijk en
irritant aan het worden, in eender welke les, om het even welk onderwerp, al is
het nu wereldoorlog I, het oude testament, het werkwoord avoir of de aftrekking….daar
ben jij met je piet!”
Hij keek even beduusd, kleurde rood tot achter zijn oren,
boog een beetje verlegen zijn hoofd en zei toen : “Juf, sorry, echt sorry….ik
zal er op letten. Maar, ik vind uw laatste voorbeeld wel een beetje ongelukkig
gekozen.”
Er zijn geen kinderen meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten