Wanneer je als kind in bed ligt, voor een keertje niet bang voor het donker, luisterend naar het getik van de druppels op het dak en hoe het water zich verzamelt en wegstroomt door de goot….
Wanneer het dagenlang verschroeiend heet is geweest en de eerste grote dikke druppels je huid verkoelen in een lauwe regenbui…
Ik hou van hele fijne regendruppeltjes, een soort motregen waar een stevige wind doorheen waait als ik wandel op een verlaten strand…net genoeg om alle zonnekloppers naar een tearoom te jagen en het strand alleen voor jou achter te laten. Het soort regen dat je haar net niet nat maakt maar toch weer wel, een lichtgrijze mist die als spinrag op je hoofd blijft liggen en je mond nat maakt zodat hij glimt…
De ultieme regenbui was die van ondertussen heel veel jaren geleden, toen ik met mijn neef onder de vrachtwagen van mijn grootvader was gekropen…allebei met een veel te grote oliejekker aan van pépé. Daar zaten we, veilig en droog, te kijken hoe de regen met bakken uit de hemel neerviel en in smalle stroompjes wegliep tussen de blauwe kiezelstenen. Als ik mijn eigen kinderen zo zou zien zitten, zou ik meteen schrik krijgen dat iemand onverwacht met de vrachtwagen over ze heen zou rijden of dat ze zich zouden bezeren of dat ze ziek zouden worden…misschien voelde mijn moeder dat ook zo maar we waren bij onze grootouders op dat moment en daar kon alles. Grootmoeder trok zelf een regenjas aan en bracht ons nog iets te drinken en te snoepen, daar…onder die grote vrachtwagen die rook naar de brandstoffen die hij vervoerde. Diezelfde geur die mijn grootvader enkel kon wegwassen na zijn wekelijkse ligbad.T ja, in die tijd lagen mensen niet wakker van een geurtje meer of minder…ik kan me zo de geur nog voor de geest halen : mijn grootvader was een kettingroker, 3 pakjes groene Michels zonder filter per dag . Hij leverde brandstoffen dus rook daarbij ook nog eens flink naar benzine, olie en 2takt. Hij vond het zalig om na een werkdag in zijn eigen éénpersoonszetel te gaan hangen, met sigaret, met zijn dampende ontvlambare overall en met een dikke snee brood met Hervekaas…de man wist zijn geurtjes wel uit te kiezen. En toch kroop ik zo dicht mogelijk tegen hem aan, hij maakte iedere keer plaats voor mij en at zijn boterham met zijn arm rond mij…zodat ik zijn getaande hand voorbij mijn neus zag passeren bij iedere hap. Ondertussen rookte hij met zijn andere hand een sigaret…met mijn ogen dicht ruik ik het opnieuw. Maar meer nog…met mijn ogen dicht voel ik mijn grootvader weer.En denk ik weer dat er nooit iets slechts zal gebeuren, dat iedereen mij altijd graag zal zien en dat oliejekkers altijd te groot zullen blijven.
Om maar te zeggen welke associaties de regenlucht om zes uur deze ochtend bij me opriep…
Fluffbunny.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten