zaterdag 26 november 2011

Ochtendlijk innerlijk gesprek met buurman

Het is nog donker en de hond wil buiten.
Soms kijkt Sappho nauwelijks op wanneer ik beneden kom maar nu komt ze langs mij heen strijken met maar lange rode haar en maakt ze duidelijk dat ze de tuin in wil.
Ik volg haar door het tuinraam en voel de buitenlucht, warmer dan verwacht langs mijn wangen…zowat het enige stukje huid dat niet verstopt zit achter lagen slaap en kamerjas.
De lucht ruikt mooi, naar een dag zonder dreiging…naar kinderjaren en schoentje zetten. De hemel is diep blauw zonder zichtbare sterren. Ik ga zitten en wacht op Sappho, luister naar de geluiden van de tuin, auto’s heel ver weg, zie het riet bewegen naast mij en geniet van het geruis…
Eigenlijk is het jammer dat je zo’n dingen enkel hoort en beleeft als je alleen bent. Van zodra er een tweede persoon is moet het allemaal hardop :’ Zacht weer hé!’ ‘Gezellig geluid, dat riet.’ ‘Ne mens zou ne helen dag willen blijven zitten!’
Soms is zelfs het eeuwige gebabbel van mijn eigen hoofd teveel, ik zwijg wel ‘hardop’ maar ik praat teveel binnenin. Want terwijl ik probeer te genieten van mijn momentje stilte en natuur ,fantaseer ik al over wat mijn nieuwste buurman zou denken als hij me zag zitten…’Wat krijgt die nu? Zie ze zitten in haar kamerjas? Dat is toch zo geen new age-wijf met van die bruistabletten in haar bad hé?Wedden dat ze wierook laat branden en kaarsjes?’
En ik voel de rust alweer verdwijnen.
Ook al ligt buurman vast nog in zijn bed, héél misschien vraagt hij zich daar al af welke bruistablet hij in zijn zondagse bad zal gooien (in mijn bevooroordeelde geest nemen alle mannen op zondag een ligbad – iets Pavloviaans).
En dan denk ik opeens terug aan die keer dat ik echt eens een bad wou nemen met alle toeters en bellen (in plaats van het gebruikelijke haastwerk , mijn dochters plagen me altijd:’Mama,jij komt er al weer uit voor je borsten onder water zijn!’ Gebruikelijk antwoord (ze zeggen al mee):’Jajaaa, dat duurt bij mij al wat langer dan bij jullie.’ Enfin, die ene keer dat ik een sfeerbad wou nemen dus…
Ik had effectief wierookstokjes laten branden, één of andere CD met van die muziek zoals ze verkopen in de Euroshop aan een stand met allemaal knopjes waar je moet op duwen voor een voorproefje, meestal hangt daar nog wat goedkope aromatherapie-olie rond te stinken ook. Om het geheel compleet te maken had mijn dochter me ook nog haar ronddraaiende disco-lampen aangeboden…het vervolg laat zich al raden. Nog voor mijn knieën nog maar onder water zaten ( ik heb namelijk geen geduld om het bad vol te laten lopen en ik stap er altijd in van zodra er nog maar een klein beetje water is) voelde ik me al draaierig worden en wou ik alle kaarsen, olietjes en andere sfeertroep weg. Ik zal er wel te nuchter voor zijn zeker?
Wat ik maar wou zeggen…niet die gekochte, geparfumeerde of gepimpte rommel brengt je terug naar de basis. Maar wel eens gewoon in het natte gras gaan lopen, ’s morgensvroeg of ’s avonds laat…met niemand om tegen te praten. Behalve jezelf…als je je mond kan houden.
Fluffbunny

Geen opmerkingen:

Een reactie posten