Een boom van een vrouwmens.

Zonder de zweefteef te willen uithangen…heeft u zich al eens afgevraagd hoe het zou voelen om boom te zijn ? Deze morgen had ik daar ineens zin in. Gewoon helemaal niks te hoeven en enkel diep wortelen onder de grond met een verborgen helft die net zo groot is als wat zichtbaar is (daar zijn gelijkenissen, al is die verborgen helft net zoals bij een boom volkomen onschadelijk).
Je om niks anders druk hoeven te maken dan om het opzuigen van sappen langs je wortels en voelen dat je leeft en een huis bent voor levende wezens : vogels, insecten, paddestoelen…kinderen die in je kruin proberen te klimmen en van daaruit de wereld overschouwen.
Een hele winter lang mogen rusten en terugkeren in je diepste binnenste zelf tot in de lente alles weer gaat kriebelen en stromen…
Het liefst van al wil ik dan een boom zijn in een land met echte seizoenen, zodat ik in de zomer de warmte voel zinderen tot in mijn smalste jaarring en in de herfst heel veel warme kleuren aanneem. In de winter wil ik spinrag met rijp en ook nog sneeuw…
En voorts wil ik ook een stel jonge verliefden die hun namen in mijn stam kerven.
Normaal voorzie ik in mijn dagdroom geen slecht of ongelukkig einde…maar de pessimisten onder jullie denken al aan boomzagen. Goed, als dat dan echt moet. Maar dan wil ik dat ze een bankje van me timmeren. Met een boompje ernaast…
Fluffbunny