Terugblik/vooruitblik

Lieve vrienden,
Ik ben niet zo’n uithuizig type.
Hoe graag ik ook mensen zie, ik zie ze liefst in kleine doses.
Mondjesmaatjes.
Terugblikkend op 2012 denk ik aan een aantal gezichten die erbij gekomen zijn.
Virtueel voor sommigen, maar niet minder echt voor mij.
Ik kan me niet voorstellen dat ik gesprekken zou hebben met mensen in een warenhuis of in een kroeg die diepgaander zijn dan de conversaties die ik hier heb gevoerd.
Zoveel waardevolle momenten, of ze nu getypt of luidop uitgesproken zijn in een lokaal dialect, dat maakt niet uit. Het gaat om de impact ervan. Als de ziele luistert…zou Gezelle gezegd hebben.
Ik dank jullie…
Voor de vriendschap, de verbondenheid, de glimlach, de bulderlach, de ontroering, de woordspelingen van het lot.
2013…eindigend op het mooiste cijfer : 3
Al altijd het leukste getal gevonden om te schrijven, twee halve bollen…rond.
Laat er ons een rond jaar van maken,
Scherpe kantjes gaan eraf, die zijn er genoeg in de buitenwereld.
Ik maak weer plaats op mijn wolk.
Kom er af en toe bij zitten,
Vind ik fijn.
Liefs
Fluffbunny

Elegie

Zelfs zoete meisjes zijn eens bitter.
Het is geen Kerstverhaal, het is het verhaal van de poetsvrouw die vertelt van de vuile hoekjes in de badkamer van de vrouw van de dokter die haar gedoogt maar niet meevraagt naar een koffiekransje.
Het is het verhaal van de onbegrepen ouder die de leerkracht verfoeit, die zich op zijn beurt ondergewaardeerd voelt en de zoon van de boze ouder die zijn tijd verdoet op facebook omdat daar gezichten naar hem lachen.
Het is een verhaal van iedereen die van goede wil is en het toch slecht doet, van iedereen die denkt dat hij haat en eigenlijk gewoon wil houden van…
Het is een elegie die eigenlijk wil jubelen.
Het is een nocturne die wil klinken als de dageraad.
Het is zoet, bitter, zout en zuur tegelijk.
Het is iedereen en niemand heeft het grote gelijk.
Fluffbunny

IJsmeisje 8 ...voor de wereld vergaat.

Ze is niet bijgelovig maar toch...voor alle zekerheid komt ze de deur niet meer uit, de laatste woorden moeten echt gefluisterd in de juiste oren.

IJsmeisje 7

Ze vriest zich voor hem in om er in zijn volgend leven weer te zijn...en een volgend...en een volgend...

IJsmeisje 6

Hij laat haar gaan ,de kou in...wetend dat ze warm en blij terugkeert met iets bijzonders voor hem. Laat je niet misleiden door haar kleuren, hij zal nooit een blauwtje bij haar lopen.

IJsmeisje 5

Hij heeft het haardvuur opgestookt en kijkt door het raam waar ze blijft,
Nooit ongerust want hij weet dat ze nergens anders heen wil.
Daar ziet hij haar achter in de tuin,
Ze weet maar al te goed dat hij kijkt.
Dan gooit ze lachend handenvol sneeuw de lucht in,
Zodat, wanneer hij haar straks omarmt,
IJskoude vlokken op zijn huid zullen smelten.

IJsmeisje 4

(W)ijsheid, woorden als antigel...
Uw dagelijks ijsmeisje...decembertroost.

IJsmeisje 3

De heer van het houten huis in het bos zei tegen zijn ijsmeisje :'Laat mij nu maar even met rust...mijn hoofd is moe en vol gedachten en ik kan jouw vrolijkheid er even niet bij hebben. Ga maar lekker spelen in de sneeuw, daar doe je mij en jezelf een groot plezier mee.'
Ze liet het zich geen twee keer zeggen en huppelde zo gauw ze kon naar de beek. De ijskou kon immers toch nooit bij de warmte in haar hart.

IJsmeisje 2

“She frowned. “I did nothing to arouse you.”
He clenched his jaw, his stare growing more aggressive. “You breathed.”
Shayla Black

IJsmeisje 1

Frigide...

Going to a go-go.

Ik was een jaar of acht en als je me vroeg wat ik wou worden, zei ik iets gewoons voor een meisje zoals schooljuf, verpleegster of prinses. Maar eigenlijk wou ik go-go girl worden. Dat wist niemand (behalve mijn moeder, die verborgen gedachten kon lezen). Ik draaide op ieder vrij moment plaatjes op 45 toeren in de woonkamer. Onze pick-upspeler was ingewerkt in een kast met hoge deuren. Ik maakte mijn haar los, trok mijn lievelingsslaapkleedje met de vlindermouwen aan en danste voor het televisietoestel. Wanneer dat niet aan stond, was het net een spiegel. Zo leek het alsof ik op tv was. Als er plots één van mijn broers' vrienden binnenkwam, deed ik gauw de deuren van de platendraaierkast half dicht en verstopte me erachter.
Ik ben bijna 47 en de leukste feestjes spelen zich af in mijn hoofd, ik dans niet meer achter kastdeuren maar met de gordijnen dicht. Ik ben schooljuf geworden maar nog steeds een go-go girl in het diepst van mijn gedachten.
Fluffbunny.