De heer van het houten huis in het bos zei tegen zijn ijsmeisje :'Laat mij nu maar even met rust...mijn hoofd is moe en vol gedachten en ik kan jouw vrolijkheid er even niet bij hebben. Ga maar lekker spelen in de sneeuw, daar doe je mij en jezelf een groot plezier mee.'
Ze liet het zich geen twee keer zeggen en huppelde zo gauw ze kon naar de beek. De ijskou kon immers toch nooit bij de warmte in haar hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten