Ze verstopte zich al lang, maar hij keek naar de grond waar de kleine beestjes kruipen
En de waar damp uit de aarde komt.
Hij zag haar naast een paddestoel in het mos en nam haar op zijn hand.
Hier ben je dan eindelijk, zei hij.
Ik neem je mee.
En zonder angst liet ze zich optillen…
Op zijn zachte hand.
En ze rook het zweet van zijn borst
En wist dat hij het was
Waarop ze al die tijd had gewacht.
Fluffbunny
(foto Tina Modotti)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten