Ik kreeg toen ik heel klein was en dus heel lang geleden
Een vreemd lelijk popje
Alles was van hard plastic en het kon niet bewegen
Zelfs de ogen gingen niet open en dicht
zoals bij andere meisjespoppen waarvan de ogen dociel dichtgaan als je ze horizontaal houdt
(rolpatroonbevestigend).
Ik leende het popje (niet geheel altruïstisch) uit aan mijn pa om er een stilleven mee te maken.
Het schilderij staat ergens bij broer op zolder.
Het popje zelf bleef als een soort mascotte in de auto liggen
onder de Vlaamse naam ’t Ottopopken.
Het overleefde de Opel, de Ford, de Audi, de Renault…
Maar niet De Gezelschapsdame.
Bij de aankoop van een nieuwe auto vond ze het niet mooi genoeg meer om in de auto te liggen.
Vandaar reist ’t Ottopopken nu overal mee in mijn wagen.
Ondertussen ogenloos en verkleurd, met hier en daar een vingertje afgebroken.
Maar ik sta hem niet weer af.
Fluffbunny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten