Één van die geweldige vondsten van het katholieke onderwijs : bezinningsdagen.
Een proefje van het kloosterleven met hoop op een roeping? God mag het weten.
Hoedanook…we waren er met de voltallige klas, twintigers…overwegend meisjes en een paar jongens, de normaalschool was nog maar pas gemengd.
De pedagoge nam voorbeeldig deel aan de geforceerde gesprekken…een koppel vrijwilligers (dat soort is zwaar te mijden overigens) kwam vertellen over hun seksleven. Iets waar wij totaal geen boodschap aan hadden, de meesten onder ons waren nog aan het ontwaken na een slapeloze nacht vol drank en verboden dingen in de kloostercel. Ik uiteraard niet, zoals gebruikelijk aan de zijlijn kijkend en kritische voetnoten schrijvend.
Hoedanook…het koppel vertelde…neen, correctie : de vrouw vertelde en de man luisterde. Over hun zwangerschapspreventie, dat ze de methode van Ogino Knaus gebruikten. Ik bespaar u de uitleg, het volstaat te zeggen dat ik mijn puddinkje onaangeroerd liet staan.
De pegagoge, een lange vrouw die steevast keek alsof ze teveel boeken had gelezen, luisterde aandachtig, knikkend. Ze pikte in (daar had ze ook de neus voor) en begon over seks voor het huwelijk. De vrijwillige dame had immers gezegd dat ze bewust hadden gewacht tot na de trouwdag.
Onze pedagoge (iedereen weet dat onderwijsmensen geen seks hebben, net zo min als ouders en buren) bekende dat ze niet had gewacht. En dat ze daar spijt van had.
Waarom? Zo vroeg een klasgenote van mij (zij zag later Onze Lieve Vrouw van Fatima verschijnen, doch dit geheel terzijde)…
Wel, verduidelijkte de pedagoge, toen ging er plots zoveel aandacht naar seks dat we geen tijd namen om elkaar echt te leren kennen.
Dat er misschien wel waarheid school in haar uitspraak ging totaal aan me voorbij…ik kwam niet meer bij van het lachen in het besef dat deze gesteven schoenveter misschien wel een hete dondersteen was geweest. Na die dag was niks meer zeker…
Ik ben in het onderwijs gegaan.
Fluffbunny.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten