Dan blijk je hem toch weer plots aan te trekken, die éne jurk die absoluut niks voor je figuur doet. Bruin rood gevlekt, wat dacht de textielontwerper die dag?
Dat vormloze omhulsel dat je in alle eerlijkheid zelfs een beetje aan je grootmoeder, of erger, schoonmoeder doet denken.
Hij overleefde al tien uitruimbeurten van je kleerkast zonder aannemelijke reden.
Behalve dan dat hij een soort baarmoedergevoel geeft.
Een laagje laat-me-met-rust van textiel.
Hij is zacht en warm en knelt nergens, hij geeft me een geruststelling van even geen vrouw zijn,
Of net wel?
Hij maakt me moeder en rustig.
Hij brengt me woordenloos (en vormloos) bij mezelf,
Mijn oudere ik
Die niet meer meerent met de spurt van jonge galopperende deernes
Maar die zich zeer goed voelt op die rustige weide
Met oudere merries
Daar waar het aangenaam grazen is
En grasduinend
In de eigen herinneringen.
Fluffbunny
Ik heb zo'n muts. Die mijn ouweknarrenkop al zo, zoo lang omhuld heeft, die zo spuuglelijk is dat de muizenissen mijn zwarte harses niet durven betreden als ze mij kroont.
BeantwoordenVerwijderenMet een inkopper als 'goedgemutst' stoot ik je vast voor het hoofd.
Verwijderen