Wat vinden mensen collectief zo leuk aan barbecues ? Ok, ik geef toe…als ik op een zomeravond in de tuin zit en de geur van Provencaalse kruiden gemengd met een lichte rookgeur baant zich een weg door mijn reukorgaan…dan…ja dan vind ik het wel even iets hebben. Het kan ook best gezellig zijn, een barbecue…met een paar zorgvuldig geselecteerde vrienden.
Maar zeer vaak is barbecue synoniem voor : we gooien vlug wat hompen vlees op het vuur dat meestal te hard gaat waardoor het vlees me steevast aan Auschwitz doet denken of aan de crematie van mijn nonkel Edgard ( mijn oudste broer en mijn moeder kwamen op het onzalige idee een luchtje te gaan scheppen en waren snel terug binnen omdat ze de geur van nonkel op kamertemperatuur gewend waren, niet als hij gegrilld werd).
Barbecues zijn nog erger als het een groepsgebeuren wordt. Een BBQ voor zeg maar 100 mensen of meer,waardoor men voor de buffetformule gaat.Nu vind ik buffetten sowieso al zwaar te mijden als je niet als eerste kan gaan. De maagdelijke schotels kan proeven…zonder dat de bergen catering al doorploegd zijn door plastieken lepels.
Het groentenbuffet…je staat in de rij met mensen die in vrijetijdskledij zijn. Dat mag, op een barbecue hoef je niet formeel gekleed te zijn. Met andere woorden, de marcellekes en de teenslippers zijn niet te vermijden, de graad van blootheid meestal recht evenredig met het lichaamsgewicht. Je neemt je bij het zien van de groentenschotels voor het gezond te houden en bedient je gretig van geraspte worteltjes (waarvan het sap reeds lang de gasvormige toestand aannam), verkleurde knolselder, pastasalade met erwten uit blik, tomaat , sla, aardappeltjes in mayonaise. Tegen dat je ooit bij de worsten komt ligt je bord vol met uitgedroogde groenten waarvan je denkt dat ze nooit door je slokdarm gaan glijden zonder de nodige mayonaise en cocktailsaus. Je bedient je dus veel te rijkelijk van beiden, neemt ten overvloede nog één, nee twee stukjes Frans brood en gaat naar de barbecueman van dienst. Die staat gutsend van het zweet boven zijn grill, de zweetdruppels van zijn voorhoofd vallen op het gloeiende hete rooster, daar kist het wat en spat op de worst die ze op jouw berg groenten+mayo droppen. Soms realiseert de traiteur van dienst zich dat het geen zicht is, zo’n zwetende man in ontbloot bovenlijf en bakken ze het vlees achter de schermen en dienen ze het op in warmhoudschotels. Maak je geen illusies, je worst,je ribbetjes,je beenham of brochette zijn gemarineerd in het zweet des mans aanschijns.
Daar ga je dan…zoekend naar een plaats die nog vrij is en meestal zie je dan dat er ergens nog drie plaatsen zijn, terwijl je gezin/gezelschap bestaat uit 4 personen waardoor je moet splitsen. Gezellig zo’n barbecue.In mijn geval begin ik me nog voor de eerste hap vlees pijnlijk te realiseren hoeveel beesten er gesneuveld zijn voor mijn maal. (Ik ben vegetariër in mijn hart, maar het gaat nog altijd ergens fout met mijn mond die hardnekkig vlees wil.) Als er worst,biefstuk en lamskoteletjes op het menu staan, zijn er dus drie dieren voor de bijl gegaan…terstond vergaat mij de zin om te eten .
Ik begin dan aan mijn berg groenten, meng er teveel dressing bij om gezond te zijn,denk aan mijn cholesterol en mijn figuur en mijn honger is over. Bovendien ben ik ook als de dood voor “salade-tussen-de-tanden-incidenten”…u kent het vast wel: “Heyyy,hallo, hoe gaat het met je? Alles goed? Naar waar gaat de reis deze zomer?” Dit alles met je charmantste glimlach, waarna je in het lemmet van je mes ziet dat er een half blad ijsbergsla tussen je snijtanden zit.
Het eindigt meestal met een meer dan halfvol bord, het vlees zo goed als onaangeroerd en de Chateau Migraine nog in het glas…
Vroeg of laat doe ik het, ik word vegetariër, ik pas de vegetarische kooklessen die ik volgde toe, ik weersta aan de geur van een reepje spek, ik weiger nog naar barbecues te gaan, ik gooi de veggieburgers op het kampvuur en duik onder, ver weg van slagerij Renmans….
Fluffbunny.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten