De ex-boerin.

Laat mij eerst duidelijk stellen dat ik niets tegen landbouwers heb, integendeel…ik hou van hun puurheid, hun contact met Moeder Aarde, hun no nonsense…ik kan zelfs enorm genieten van het gezin van Paemel, nondedju voader!
Maar waar ik het over wil hebben is het type vrouw dat geboren werd in een agrarisch gezin en dat zich daar gans haar leven voor schaamt.
Die schaamte uit zich in het overmatig wassen om de ingebeelde geur van koeienstront tussen de tenen weg te spoelen, het overdadig gebruik van make up om de gezonde blos te camoufleren, het volgen van een enorm aantal cursussen paardrijden, tennis,flamenco, vegetarisch koken, computer voor dummies,viool om weg te geraken uit de Vlaamsche klei. Ze kijkt bovendien ook altijd met het nodige dedain naar alle andere mensen, de gewone stervelingen die liever een avond thuis aan de haard doorbrengen dan zich vervolmaken in één of andere discipline away from the countryside. Net iets te hard fluistert ze haar commentaar op het plebs (“Zie, die vrouw gedraagt zich ongepast, ze neemt een foto van haar kleinkind tijdens het doopritueel. Dat doet men niet!”  hoorbaar voor gans de kerk). Haar kleinkinderen zijn ook net iets intelligenter dan de uwe, hoe goed die het ook gedaan hebben. Haar dochters iets verfijnder,eleganter, welbespraakter…
Als u net een blindedarmoperatie of een heel zeldzame tropische ziekte heeft doorgemaakt,dan heeft haar zoon of broer of buurman het veel erger gehad. Wat dacht u?
De ex-boerin lijdt ook vaak aan een koopverslaving. Veel te dure schreeuwerige kleren, bij iedere jurk een set juwelen die véél mooier zijn dan de Sarmabrol rond uw nek ( Was dat net iets te luid? Sorry!) Het nieuwste model van GSM dat ze uiteraard niet kan bedienen wegens te druk bezig geweest met andere cursussen en klaargemaakte schotels afhalen bij de traiteur.( Zelf koken? Geen tijd voor.Ik moet mezelf eerst wat verder ontplooien. Take me home, country roads? Nooit van mijn leven).
De voormalige plattelandsdochter slaat ‘bij voorkeur’ ( één van haar favoriete uitdrukkingen ) een intellectuele man aan de haak bij wiens gratie ze weer een stukje verder van de polder geraakt. Ze hoopt dat zijn licht op haar afstraalt en hult zich dan ook in stilzwijgen als ze onder zijn vrienden is. Die verkiezen namelijk de echte boerin, de kolenschophanden van Permeke, de wilde boerendochtere, de Bourgondische artiestenvrouw die haar woorden niet wikt en weegt…een beetje een type zoals mijn overleden moeder.
I rest my case.
Fluffbunny
(Enige gelijkenis met bestaande personen is….misschien niet zo toevallig).