Human Nature

(Bijgewerkt fragment uit mijn reisdagboek "Oostenrijk 2008"
Dag 5 : vrijdag 20 juli

Leuke wandeling gemaakt rond de prachtige Fernsteinsee…helderblauw water waarvan je tot in het midden van het meer de bodem kon zien, onbezoedeld door toeristen en ronduit adembenemend mooi. Daarna reden we door tot bij de Blindsee, een particulier domein waarvoor je moet betalen om er te vertoeven, maar het was het meer dan waard. Na een gezellige picknick onder de bomen maakte ik het volgende tafereel mee…ik legde er mijn boek van antropoloog-zoöloog Desmond Morris voor aan de kant. Of liever…ik deed alsof ik verder las en keek vanachter mijn donkere zonnebrilglazen naar volgende vertoning en genoot.
Human nature :
Aan het strand van het meer, vlak naast ons, lag een koppel te zonnebaden, laat ik ze voor het gemak Liesl en Udo noemen.
Udo lag als een marmot, bruinverbrand te slapen in de zon, op zijn buik, volledig afgesloten van de buitenwereld. Liesl, melkwit,blond en recentelijk mama geworden druk in de weer met haar peutertje, pootje badend, bezorgd zijnde, kortom…de ideale mama aan het spelen.
Ikzelf zat ruim 3 meter achter mijn gezin, een beetje verborgen tussen wat rotsblokken, te genieten van de schadauw en mijn boek. Plots zag ik in beeld een bruingebrande knappe sirene verschijnen, drijvend op haar luchtmatras, in monokini. Ze bleef ter plaatse drijven voor mijn echtgenoot en begon onophoudelijk te glimlachen en te pronken. Om het ijs te breken vroeg ze of Sappho een mannetje of vrouwtje is ( ze was vergezeld van een zwemmende mannelijke zwarte labrador). Ik riep (voor haar geheel onverwacht vanuit mijn geheime plekje tussen de rotsen) dat het een vrouwtje is…Lichtjes “op haar nest gepakt” door de aanwezigheid van de wettelijke echtgenote begon ze te peddelen met haar voeten en verlegde haar baltsrituelen naar Udo…die bij het zien van haar onbedekte boezem al het slapen had opgegeven.
De sirene op de luchtmatras vermeldde binnen de 10 seconden haar “ex” (kwestie van haar beschikbaarheid te etaleren) .Udo zette zijn veren op en ging gevleid in op de aandacht van de bloedmooie zeemeermin. Liesl (zijn jonge vrouw) rook onraad en plukte de peuter uit het water en ging haar territorium afbakenen door naast Udo te gaan zitten. Blijkbaar zag ze er minder gevaarlijk uit dan ik want de sirene ging onverstoord verder met haar verleidingmanoeuvers.

Hoe het verder afliep weet ik niet…hoogstwaarschijnlijk is ze nadien netjes met haar labrador weggezwommen en had Liesl ’s avonds last van hoofdpijn.

Fluffbunny