Van vrouwenerotiek en de vreugden van minder informatie

Wat is dat de laatste tijd toch met al die boeken vol vrouwelijke BV’s die hun seksuele fantasieën met ons willen delen? Het begon een paar jaar geleden al met een verzameling kortverhalen door Veerle Dobbelaere, Gerty ( ik heb teveel tanden voor mijn goed) Christoffels en nog een paar anderen van wie de naam me nu ontgaat. Van deze laatste dame word ik persoonlijk behoorlijk frigide, ik stel me als ik aan de combinatie Gerty en seks denk altijd iemand voor die ondertussen met een boeketje Vlaanderen en een set gratis tickets voor het museum van volkskunde ligt te zwaaien. Gilda De Bal las in een talkshow haar eigen bijdrage voor…dat ze er van droomt de roze klarinet te bespelen van een zwarte man…alweer drie graden dichter bij het vriespunt als ik dat moet horen op een moment dat ik na een gevulde dagtaak eindelijk in de zetel neerzijg.Nu moet u vooral niet gaan denken dat ik iets tegen onze gekleurde vrienden heb,maar ze had het in dat stukje hardnekkig over 'zijn lid'...dat woord op zich vind ik een afknapper van formaat ( om in de sfeer te blijven).
Persoonlijk zou ik het niet in mijn hoofd halen te denken dat iemand geïnteresseerd is in mijn wildste fantasieën, ‘vrouwvriendelijke erotiek’ noemen ze dat dan.Langdradig geleuter over mysterieuze loverboys,latinokerels die met rozenblaadjes en massageolie op de proppen komen… Nee, ik word er niet wild van. Ik vraag me af of er überhaupt iemand wel wild van wordt. Ik zie nog niet gauw een man in dat soort gepimpte boeketromannetjes zitten lezen.
Dat mijn gedachten tijdens de saaie preek van de dorpspriester in de verplichte gezinsmis wel eens durven afdwalen is bij mijn collega’s ondertussen bekend, maar daarom haal ik het nog niet in mijn hoofd om jullie deelgenoot te maken van mijn dromen.Terwijl die uiteraard een stuk boeiender zijn dan die van Broeketje Vlaanderen …
Maar zoals gezegd…er wordt nooit meer dan een tip van die sluier opgelicht.
Fluffbunny