Van Gustavo en een contrabas.

Beter een goede buur dan een verre vriend,zegt men wel eens. Maar aangezien ik niet zo gauw over de heg aan smalltalk begin,denk ik eerder dat een verre vriend ook best leuk kan zijn.
Laat het nu net lukken dat een goede vriend van mij van plan is om zich definitief in zonniger oorden te vestigen, met name in Spanje…en of ik dat erg vind. Welnee, onze vriendschap is namelijk puur vriendschap dus het hoofdstuk rollebollen in het gras is niet aan de orde,wat ook een leuke garantie is voor de duurzaamheid van die vriendschap.En een mail is sneller gestuurd dan dat ik een ei kan gaan lenen bij de buren.
Ik noem hem van dag 1 Kermie omdat hij de groenste ogen ter wereld heeft en hij mag mij omwille van mijn on-Twiggy-achtige figuur Miss Piggy noemen, mind you…hij is dan ook de enige ter wereld die dat mag zeggen zonder dat ik daar boos of beledigd om ben.
Af en toe leert hij me een woordje Spaans, gewoon…wat toevallig ter sprake komt of iets wat ik me plots afvraag. Toen ik vorige week na het zien van een foto opmerkte dat hij toch wel erg slank was geworden en hem de raad gaf een bevallige ‘guitarra’ (vrouw met mooie rondingen) te zoeken om hem vet te mesten,antwoordde hij snel dat 1) in Spanje een mooie vrouw een quesito genoemd wordt en 2) dat hij helemaal niet mager was want hij woog wel X kilo.Ondergetekende viel even van haar stoeltje want mijn gewicht bedraagt namelijk een stuk of 4 kilo’s meer. Belachelijk openhartig als ik ben bekende ik dat gewicht meteen ( een beetje bezorgd om mijn aandelen, je wil er ondanks je 45 altijd nog een beetje presentabel uitzien) en vroeg meteen om het Spaanse woord voor contrabas (gezien ik duidelijk niet meer in de categorie guitarra meespeel). Waarop dierbare Kermie antwoordde : ‘Contrabajo.....maakt niet uit wat je weegt, kan ook de hoeveelheid nuttig bruikbare hersenen zijn moet je maar denken, beauty comes from within....missie P! ‘
Geef nu toe…je hebt toch meer aan zo’n vriend dan aan de ganse buurt samen?
Fluffbunny.