Van witte wieven en l'air du temps.

Mijn vriendin is een heks…niet zo’n puisterig geval met pierenhaar zoals in de Jommekesboeken maar een blonde slanke den met meer fashion sense dan al onze vrouwelijke ministers samen. Voor alle duidelijkheid, heksen draaien ook geen rattenstaarten in hun soep. Neen, eerder sturen ze liefde en kracht, zelfs naar mensen die ik persoonlijk een paar hardnekkige eksterogen zou toewensen.
Mijn zielszusje is ervan overtuigd dat ik ook heksenbloed in mijn aderen heb ( en bij uitbreiding alle vrouwen en moeders maar ik dwaal af)…alhoewel ik zelf hardnekkig beweer slechts een amateurheks te zijn,een fluffbunny zeg maar.
Toch heb ik wel ‘vreemde’ trekjes…zo kan ik mijn dag niet beginnen zonder in het holst van de nacht/bij het krieken van de dag (aan u de keuze, ik bedoel gewoon rond 5u ’s morgens) buiten in de tuin te gaan staan en de geur van de lucht in me op te nemen, de warmte of de koude op mijn huid te voelen, de kracht van de wind langs mijn wangen te laten strijken, soms ook de regen op mijn hoofd te voelen druppelen…Soms kan de geur van de lucht me voor de rest van de dag gelukkig maken, alsof het om een krachtbron gaat die me helemaal oplaadt.
En nee, ik doe geen gekke dansjes, ik huil niet naar de maan…ik drink ze met mijn ogen. Ik ga zitten en ik kijk naar de volle blauwe schijf of de helder witte sikkel en ik voel me tegelijk nietig en groots.
Ik stuur zelfs liefde in overvloed…(maar enkel naar mensen die er op één of andere manier terugsturen, dus het wordt toch een tweede zit vrees ik ),het werkt echt wel bij de ongepantserden. Bewonderen maakt gelukkiger dan benijden, misschien daarom dat de heks zo’n schone vrouw is.
En voor het geval u zich mocht afvragen : in het uur van de wolf vandaag rook de lucht naar een droom van blauwe Sinterklaas toen ik 3 was, waren er geen sterren te zien en was het warmer dan gisteren.
Fluffbunny zendt u niks dan liefde.