Het begon allemaal op een Sinterklaasochtend. De lieve Sint had ons verrast met een drumstel voor mijn oudste broer, een Spaanse gitaar voor mijn andere broer en een pianootje met een gammele kruk voor mij…we maakten een herrie van jewelste en onze muziekobsessie was geboren.Bij mijn oudste broer en ikzelf bleef de passie ‘beperkt’ tot het fanatiek bezig zijn met luisteren naar muziek.De middelste in de rij had het echter zwaar te pakken en begon met een enorme gedrevenheid en talent te oefenen. Die Spaanse gitaar was de eerste in een lange rij van Fenders,Gibsons en weet ik veel wat nog allemaal.Dat kleine zus assisteerde bij het opspannen van nieuwe snaren, het vlug naar de slaapkamer rennen om de ‘capo’ te gaan halen, plectrum helpen zoeken was vanzelfsprekend. Ik moet zowat de jongste roadie ooit geweest zijn. Met de poppen spelen met vriendinnen? No way, stiekem meeluisteren naar de repetitie van de eerste band in pa’s kunstatelier…dromend van een toekomst als de volgende Bebe Buell,dat was mijn favoriete bezigheid.
Op die manier was het niet alleen de muziek zelf die me raakte,maar ook alles wat erbij hoort. Het sjouwen met versterkers, het installeren van een drumstel, nieuwsgierig toekijken hoe de vleugelmoertjes vast werden gedraaid ( mooi woordje overigens, heel poëtisch voor een ijzeren ding)…zelfs de manier waarop het bespelen van een bepaald instrument samen lijkt te horen met een typisch gedrag : knipogende drummers, luchtvogelende bassisten,Jimi Hendrix-kopiërende gitaristen…een nimmer opdrogende bron van inspiratie/fascinatie.De molenwiekbewegingen van Pete Townshend bekoorden me zodanig dat ik bijna een decennium lang droomde van iemand die deze truc flink onder de knie had.
En toch bleef ik mijn leven lang ver weg van muziekfestivals. Niet één heb ik er bijgewoond, Torhout-Werchter/Pinkpop/Pukkelpop…niks van dat alles. Ja, een bescheiden optreden hier en daar, de LSP-band of iets dergelijks op een zomerkermis in mijn eigen stad…dat wel. Alleen al het idee om in een tent te moeten slapen of wat er van slapen terechtkomt…
Nu moet u weten, ik dateer van lang voor het tentsletjestijdperk…maar dit geheel terzijde.Rock en vele andere muzieksoortden worden door mij vooral gesmaakt op elpee, cd, ipod.Technisch perfect uitgevoerd, geproduced,gepolijst, geschaafd…Liefst gekocht in een gezellige platenzaak waar ze mijn smaak kennen en me bij het binnenkomen al enthousiast toewuiven met iets dat ze ‘aan de kant hadden gelegd’…
Ik val dus absoluut niet onder de noemer ‘rockchick’…ach wat…I’ll settle for funky chicken.
Fluffbunny!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten